"...Κατεβαίνω για να εκπροσωπήσω την αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες που τις ξέρω καλά είτε αυτές φορούν την ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη είτε τα νησιά είτε και τις άλλες αυτοδιοικητικές περιοχές. Γνωρίζω καλά και σε βάθος τα προβλήματα, μπορώ να τα εκφράσω σωστά, να τα ντύσω ευρωπαϊκά..."
*διαβάστε την συνέντευξή μου στο Female.gr
Μιχάλης Αγγελόπουλος: Ένας ευρωπαΐστής που ονειρεύεται την Ευρώπη ως μία ειρηνική ήπειρο
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος είναι ένας πολιτικός ουσίας. Δουλεύει σε βάθος και όχι για το θεαθήναι και το φαίνεσθαι. Είναι ένας πολιτικός που δεν επιζητά τη δημοσιότητα, γι’ αυτό και δεν θα τον δείτε να «συχνάζει» σε τηλεοπτικά πάνελ και παράθυρα, κοκορομαχώντας.
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος, στις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία και ο μοναδικός υποψήφιος με ευρωπαϊκό προφίλ από κούνια! Υπήρξε, άλλωστε, μέλος των Ελλήνων Φεντεραλιστών του Ιταλού θεωρητικού Σπινέλι, όπου έμαθε πολλά πράγματα για την Ευρώπη και γνώρισε από κοντά τρεις σημαντικούς Έλληνες πολιτικούς: τον Παρασκευά Αυγερινό, τον Τάκη Λαμπρία και τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Τον συνάντησα για να κάνουμε μια προσωπική κουβέντα, να γνωρίσει ο κόσμος περισσότερο τον άνθρωπο Μιχάλη Αγγελόπουλο. Μου μίλησε για τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα, τα δύσκολα φοιτητικά του χρόνια, αλλά και όλη την πορεία που διένυσε μέχρι σήμερα που διεκδικεί μία θέση στο Ευρωκοινοβούλιο στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Όταν η κουβέντα μας έρχεται στην Ευρώπη, δεν μπορώ να μη διακρίνω το πάθος του καθώς μου μιλάει για το ευρωπαϊκό του όραμα που είχε από παιδί! «Παθιάστηκα στην κυριολεξία με το ευρωπαϊκό όραμα από τα μαθητικά μου χρόνια ήδη. Με το που μπήκα στη Νομική, ήξερα ότι τα μεταπτυχιακά μου θα αφορούσαν το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και τις Διεθνείς Σχέσεις -και έτσι έγινε, στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Και, στη συνέχεια, πέρασα 14 ολόκληρα χρόνια, είτε μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, ως Επιστημονικός Συνεργάτης σε επιτροπές του είτε ως νομικός σύμβουλος της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα», εξηγεί ο Μιχάλης Αγγελόπουλος στο Female-g.
Και συνεχίζει: «Ήμουν ιδρυτικό μέλος και σήμερα πρόεδρος και των Νέων Ευρωπαίων Φεντεραλιστών και του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Σπουδών, είμαι μέλος του Δ.Σ. της AEDE (Ευρωπαϊκή Ένωση Εκπαιδευτικών) Ελλάδας, συν-διευθυντής στο Κέντρο Στρατηγικών Διπλωματικών Μελετών στην Ελλάδα και, συγχρόνως, πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ευρωπαϊκής Κίνησης (European Movement International). Έχω γράψει σειρά δοκιμίων για την αρχιτεκτονική της Ευρώπης και το ευρωπαϊκό δίκαιο και εκπροσωπώ από το 2022 την ΚΕΔΕ σε διεθνή και ευρωπαϊκά θέματα.
Και, βέβαια, υπήρξα ο πρώτος Έλληνας δις εκλεγμένος αντιπρόεδρος του Κογκρέσου Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, που εκπροσωπεί 200.000 Δήμους και Περιφέρειες των 47 χωρών – μελών του. Δεν ξέρω, λοιπόν, αν υπάρχει σχετικό… ευρώ-γονίδιο, αλλά αν έτσι συμβαίνει, είναι σίγουρα στο DNA μου!».
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος συνέχισε με μια ουσιαστική θητεία ως περιφερειάρχης ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και μια θητεία ως δήμαρχος Σάμου. Σήμερα είναι πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΚΕΔΕ, ένα πολυεργαλείο στα χέρια των δήμων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Πατησίων, στάση Αγγελοπούλου και όπως μου λέει αστειευόμενος, δεν έχει καμία σχέση με τον οικοπεδούχο και δημιουργό της γειτονιάς!
Σε αυτό το σημείο του ζητάω να μου περιγράψει πώς ήταν η Αθήνα εκείνων των χρόνων και ποιες είναι οι αναμνήσεις που έχει. «Η Αθήνα έσφυζε από ζωή, είχε μεσοαστικό κόσμο, πάρα πολλά μαγαζιά, το εξαιρετικό και ακόμη υπάρχον μπαρ «Ορεβουάρ» που λειτουργεί εδώ και 70 χρόνια. Εμείς δεν πηγαίναμε εκεί, γιατί ήμασταν πολύ μικροί, αλλά το βλέπαμε και το θαυμάζαμε», μου περιγράφει.
Οι γονείς του -ο πατέρας του από την Αρκαδία και η μητέρα του από τη Σάμο- έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στη διαμόρφωση του Μιχάλη. «Μου έμαθαν δύο πράγματα. Το πρώτο να ανοίγομαι στον ορίζοντα, να ταξιδεύω και να μην φοβάμαι. Και δεύτερον να μαθαίνω ξένες γλώσσες. Η μητέρα μου που είχε το φόβο να μη φύγω όπως ο αδελφός της στις ΗΠΑ με προέτρεπε τις μεταπτυχιακές μου σπουδές να τις κάνω στην Ευρώπη. Και το ακολούθησα αυτό, γιατί πάντοτε οι μητέρες υπερισχύουν σε αυτά», μου λέει.
Καλός μαθητής με μια μικρή παύση, όπως παραδέχεται με ειλικρίνεια, στα τέλη του Γυμνασίου που όπως λέει, ήταν μέτριος αλλά κατάφερε να καλύψει το κενό αυτό και να μπει στο πανεπιστήμιο. «Με κεκτημένη ταχύτητα έφτασα και σε ένα πολύ καλό -με άριστα- πτυχίο Νομικής», λέει ο ίδιος.
Ο αθλητισμός είναι από τα μεγάλα του χόμπυ. «Από 5 χρονών Παναθηναϊκός. Στο σχολείο έπαιζα τερματοφύλακας. Έπαιζα μπάσκετ στο σχολείο, όχι άριστα, αλλά καλά και μετά συνέχισα να παίζω και όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο στο Βέλγιο όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου», μου περιγράφει.
Τα δύσκολα φοιτητικά χρόνια στην Αθήνα
Συνεχίζοντας την αναδρομή μας στα νεανικά του χρόνια, φτάνουμε στην περίοδο που ήταν φοιτητής στη Νομική Σχολή.
– «Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια;»
«Γεμάτα δυσκολίες. Είμαστε 1976, 77, 78. Κρίσεις πολλές, απεργίες, μάχες παρατάξεων στο πανεπιστήμιο, αποχές, αλλά και μια γοητευτική περίοδος απελευθέρωσης μετά την επταετία. Όταν τελείωσαν οι σπουδές μου, το 1980 ήταν σαν ένα διαβατήριο για τον κόσμο», μου λέει.
– «Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με την Ευρώπη;»
«Από 19 χρονών ήμουν στοχευμένος ευρωπαϊστής. Με είχαν προσκαλέσει σε μια εκδήλωση έξω από τη Νομική μιας οργάνωσης που ονομάζονταν «Φεντεραλιστές» στην οποία πήγα και εντυπωσιάστηκα».
Σε αυτό το σημείο μάς εξηγεί τι ήταν οι Φεντεραλιστές. «Ήταν μια μεγάλη οργάνωση που την ίδρυσε ο μέγας Ευρωπαίος Αλτιέρο Σπινέλι, όταν έγραψε το 1941, εξορισμένος ον από τον Μουσολίνι, το κείμενο για «μια Ευρώπη ελεύθερη και δημοκρατική». Αυτό το κείμενο 45 χρόνια μετά το μετέτρεψε ότι ίδιος ο Σπινέλι, που ήταν πλέον αντιπρόεδρος της Κομισιόν και ευρωβουλευτής και έφτιαξε το περίφημο πρώτο Σύνταγμα, το οποίο δυστυχώς δεν πέρασε ποτέ. Γιατί θα ήμασταν πολύ καλύτερα σήμερα αν είχε περάσει. Ο Σπινέλι είναι και ο οδηγός όλης της φεντεραλιστικής ομάδας ως θεωρητικός. Σε αυτήν την οργάνωση ομπρέλα, την οποία ίδρυσε ο Τσώρτσιλ το 1948 στη Χάγη, μετέχουν οργανώσεις, Ευρωπαίοι εκπαιδευτικοί και δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι της βιομηχανίας και των συνδικάτων. Εκεί είχα την ευτυχία να μάθω πράγματα, ακούγοντας τρεις πολύ σημαντικούς Έλληνες πολιτικούς. Τον Παρασκευά Αυγερινό, τον Τάκη Λαμπρία και το Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Μεγάλοι μου δάσκαλοι, οι οποίοι με κληροδότησαν να είμαι ήπιος, να ακούω τους άλλους, να μαθαίνω και να συνθέτω. Έμαθα από αυτούς και οφείλω και στον ζώντα Παρασκευά και τους δύο που έχουν φύγει από τη ζωή πολλά ευχαριστώ. Είχα μαζί τους καθημερινή επαφή επί πολλά χρόνια. Σήμερα προεδρεύω στο ελληνικό τμήμα της οργάνωσης».
Ένας συνειδητοποιημένος Ευρωπαϊστής
Συνειδητοποιημένος ευρωπαϊστής, αλλά με πρακτικές εφαρμογές, ο Μιχάλης Αγγελόπουλος μού λέει: «Νομίζω ότι πρέπει να προχωρούμε σε πράξεις εφόσον μπορούμε να το κάνουμε, αλλά έδωσα μεγάλο βάρος και στους αριθμούς και στα οικονομικά και στην υλοποίηση πρακτικών δράσεων και πως μπορούν οι συνέργειες να συνθέτουν και απόψεις και παρεμβάσεις. Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή πήγα ως νομικός σύμβουλος αφού έλαβα μέρος σε έναν ανοικτό διεθνή διαγωνισμό, ενώ σε όλα τα πόστα έχω ακολουθήσει διαγωνιστικές διαδικασίες, εκτός από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, την οποία μου εμπιστεύθηκε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Εκεί έμεινα 3,5 χρόνια που ήταν και πάρα πολύ ουσιαστικά για τη ζωή μου».
Δήμαρχος Σάμου
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος είχε ασχοληθεί και με την τοπική αυτοδιοίκηση, όπου υπήρξε για μία θητεία δήμαρχος Σάμου την περίοδο 2014-19.
Τον ρωτώ πώς πήρε την απόφαση αυτή και ποιο είναι η γεύση που του έχει αφήσει αυτή η εμπειρία. «Κατέβηκα για δήμαρχος Σάμου χωρίς να έχω ελπίδες να βγω. Είπα όμως ότι μετά το 2012 ας το επιχειρήσω. Μεταξύ της Δευτέρας μετά τον πρώτο γύρο και της Κυριακής του δεύτερου γύρου κατάλαβα ότι ο κόσμος κινείται και θέλει να δοκιμάσει κάτι το διαφορετικό».
«Ήθελα να δώσω μια διέξοδο σε ένα κόσμο, ο οποίος στα απώτατα σημεία του Αιγαίου ζούσε και ζει από τον τουρισμό, αλλά έπρεπε να βρει και ένα άλλο αποτύπωμα. Έκανα, λοιπόν μια στρατηγική εξωστρέφειας που μου στοίχισε, γιατί μου έλεγαν όλοι ότι «λείπεις και ότι «δεν είσαι εδώ», αλλά είχα δύο στόχους. Ενέταξα 62 εκατομμύρια έργα ΕΣΠΑ που ήταν ρεκόρ όλων των εποχών, αξιοποιώντας και την προσφυγική μεταναστευτική κρίση που ξέσπασε το 2015. Επίσης εξελέγην στο Συμβούλιο της ΚΕΔΕ ως ο πρώτος Σαμιώτης αντιπρόεδρος στο Κογκρέσο τοπικών και περιφερειακών αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Επίσης κατάφερα να κατεβάσω τη Σάμο υποψήφια για την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης μαζί με άλλες 14 πόλεις, όπου πήγαμε πολύ καλά, εξασφαλίζοντας 145 υπογραφές από ξένους και ελληνικούς δήμους», λέει.
Μια ωραία ιστορία για την συνοδοιπόρο στη ζωή και γυναίκα του, Έφη Χρυσοχοΐδου
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος έχει δημιουργήσει μία όμορφη οικογένεια με τη σύζυγό του, Έφη Χρυσοχοΐδου. Μάλιστα, μου διηγήθηκε και μια ωραία ιστορία για την σύζυγό του.
«Είναι σχέση αγάπης. Γιατί όταν μπήκα σε ένα ταξί στις 25 Δεκεμβρίου του 1996 για να πάω στο σπίτι της σημερινής συζύγου μου έπεσα επάνω σε έναν ιδιαίτερο οδηγό. Με κατεβασμένο το τζάμι, είχε όλο τον ΠΑΟΚ σε χρυσά γύρω γύρω από το παρμπρίζ του, ενώ άκουγε τους κλασικούς μελωδούς, δηλαδή Πασχάλη Τερζή και Ζαφείρη Μελά. Με ρωτάει, λοιπόν: «Εσύ, μόνος εδώ Θεσσαλονίκη; Ανήμερα Χριστούγεννα;» (γελάει). Λέω: «Ναι». «Και που πας;» με ρωτάει. Λέω: «Εκεί που με πάτε». Μου λέει: «Το σπίτι που πας έχει κόρες;» Λέω: «Έχει.» «Πόσες έχει;» με ρωτάει. «Δύο», του λέω «Ανύπαντρες;». Λέω: «Ναι, ανύπαντρες». «Θα σου πει ο Μπάμπης που είναι το όνομά μου ότι σε ένα χρόνο είσαι παντρεμένος», μου είπε στο τέλος. Ε, ένα χρόνο μετά παντρεύτηκα, οπότε τον κάλεσα και στο γάμο μου και όλοι αναρωτιόντουσαν ποιος είναι αυτό», διηγείται.
Με την Έφη έχουν αποκτήσει έναν γιο, τον Άγγελο. «Είναι 15,5 χρονών, λέγεται Άγγελος-Ηρακλής, είναι ένα πάρα πολύ δυνατό παιδί, για το οποίο είμαι υπερήφανος και προσπαθώ να του περάσω κάποια μηνύματα εναντίον της εφηβικής βίας, που σήμερα μαστίζει όλη την επικράτεια, να μην έχει μηδενιστικές προσεγγίσεις, γιατί σε αυτήν την ηλικία υπάρχει αυτή η άρνηση εξουσίας. Η ανατροφή ενός παιδιού είναι ένα καθημερινό στοίχημα», μου αναφέρει.
Οι προκλήσεις για την Ευρώπη το επόμενο διάστημα
Γυρίζοντας την κουβέντα λίγο στα πολιτικά, τον ρωτώ ποιες είναι οι προκλήσεις για την Ευρώπη, σε μία περίοδο δύσκολη, παγκοσμίως. «Να γίνει μια ειρηνική ήπειρος. Να δυναμώσει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Να φτιάξει κοινή ευρωπαϊκή άμυνα», μου λέει.
Τον ρωτάω γιατί οι πολίτες να επιλέξουν στις ευρωεκλογές το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. «Η πενταετία αυτή είναι πολύ κρίσιμη για την Ευρώπη και ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρουσα. Οι 21 Έλληνες ευρωβουλευτές πρέπει να κάνουν και δουλειά λάντζας, αλλά και αυτοί που θα εκλεγούν πρέπει να είναι ικανοί. Είναι λίγοι ας είναι ικανοί. Η ψήφος στη ΝΔ είναι μια ψήφος θετικής σκέψης για την πατρίδα μας», μου λέει.
Κλείνοντας την κουβέντα μας, τον ρωτώ γιατί ο ίδιος κατεβαίνει σήμερα στις ευρωεκλογές. «Κατεβαίνω για να εκπροσωπήσω την αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες που τις ξέρω καλά είτε αυτές φορούν την ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη είτε τα νησιά είτε και τις άλλες αυτοδιοικητικές περιοχές. Γνωρίζω καλά και σε βάθος τα προβλήματα, μπορώ να τα εκφράσω σωστά, να τα ντύσω ευρωπαϊκά«, μου εξηγεί.
το άρθρο
