Ως έναν σύγχρονο πολιτικό με τη δημιουργική σημασία του όρου, περιγράφει τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ, Μιχάλη Αγγελόπουλο, ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Μάγνης σε άρθρο του στην στην εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ».
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρο το άρθρο
Ένα από τα πλέον πολυδιάστατα πρόσωπα της φετινής εκλογικής αναμέτρησης για την Ευρωβουλή πέρασε χθες από τα γραφεία της «Πελοποννήσου».
Ο Μιχάλης Αγγελόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, ένας άνθρωπος ζυμωμένος με την αυτοδιοίκηση μέσα από πολλαπλούς καίριους ρόλους, αλλά και ταυτόχρονα εφοδιασμένος με αξιοσημείωτη τεχνοκρατική γνώση και πείρα, ευελπιστεί ότι θα κερδίσει την εκτίμηση των ψηφοφόρων ως πραγματικά χρήσιμος εκπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας και των φορέων της στην Ευρωβουλή.
Εγινε πανελλήνια γνωστός σαν δήμαρχος Σάμου, όταν διαχειρίστηκε την πελώρια έξαρση της μεταναστευτικής πίεσης, κατορθώνοντας να απορροφήσει την κοινωνική όχληση και ανασφάλεια και να συμβάλει καταλυτικά στη διαφύλαξη της ειρήνης και της συνοχής. Σαν περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης έχει ζήσει επικές μάχες με τις ευαίσθη τες κοινωνικές ομάδες, από τον αγροτικό πληθυσμό ως τις μειονοτικές τάξεις, αποσπώντας τους εμπιστοσύν προς την Πολιτεία και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Γνωρίζει τον κοινωνι κό σφυγμό όσο λίγοι, χωρίς να λαϊκίζει, συνδυάζοντας την εκσυγχρονιστική του αντίληψη με σεβασμό στην παραδοσιακή κοινωνική «γλώσσα» και τις τοπικές δομές. Και με άφθονο χιούμορ, κάτι που έκανε την κουβέντα μας πρωτότυπη και διασκεδαστική. Πιστεύει ότι μεγαλύτερη επιτυχία σαν ευρωβουλευτές μπορούν να έχουν πρωτίστως οι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, γιατί γνωρίζουν τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και μπορούν να απαντήσουν σ’ αυτές, αξιοποιώντας ευρωπαϊκά όργανα, προγράμματα και πόρους.
Είναι δικηγόρος, είναι πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου ΙνστιτούτουΤοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι ένας σύγχρονος πολιτικός με τη δημιουργική σημασία του όρου. Ζει την περιπέτεια της υποψηφιότητάς του με καλή διάθεση και πλατύ χαμόγελο. Σε μας πάντως πρόσφερε ένα πολύ ενδιαφέρον ημίωρο, χωρίς καμία ξύλινη φράση, τις οποίες δεν φαίνεται να χρειάζεται το λεξιλόγιό του.
