*Ώς “συνέδριο”, τα λεξικά ορίζουν τη “συγκέντρωση εκπροσώπων συγκροτημένων ομάδων, με σκοπό τη συνδιάσκεψη και την εξαγωγή συμπερασμάτων”. Συγκέντρωση, συνέδριο, συγκροτημένων, συνδιάσκεψη, συμπεράσματα, είναι όλες λέξεις με πρώτο συνθετικό το “συν”. Αλλά πόσες φορές είναι αυτή πρόθεση που έρχεται πρώτη στο μυαλό μετά την παρακολούθηση ενός κομματικού συνεδρίου στην Ελλάδα; Πολύ σπάνια.
Το 15ο Συνέδριο της ΝΔ, ωστόσο, τίμησε και με το παραπάνω αυτή τη λέξη με τα μόλις τρία γράμματα, αλλά την τεράστια δύναμη να παράγει αποτελέσματα -στη συγκεκριμένη περίπτωση πολιτικά- πολύ μεγαλύτερα από το άθροισμα των μερών τους.
Ήταν ένα συνέδριο ενδεικτικό της εύρυθμης, βαθιά δημοκρατικής λειτουργίας του πλέον ζωντανού, εξελισσόμενου, ελπιδοφόρου και υγιούς πολιτικού σχηματισμού της χώρας. Είχε όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν ένα κόμμα αρχών, με αδιασάλευτο μέσα στα χρόνια πολιτικό εκτόπισμα, αλλά και με βαθιές κοινωνικές ρίζες.
Με άρρηκτες τις συνδετικές του σχέσεις με την ιστορία και τις διαχρονικές αξίες του, αλλά και με σταθερά ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Και, πρωτίστως, με τη δυναμική και την ωριμότητα να ανταποκρίνεται με γενναιότητα, θάρρος και πραγματισμό στις προκλήσεις των καιρών, να αφουγκράζεται το λαϊκό αίσθημα, να σταθμίζει σωστά προτεραιότητες και να μη φοβάται ούτε την αυτοκριτική, ούτε τις τολμηρές πρωτοβουλίες.
«Το συνέδριο της Ν.Δ. έδειξε γιατί η Ελλάδα πρέπει να βαφτεί μπλε και στις Ευρωεκλογές»
Μέσω -και- αυτού του συνεδρίου, η ΝΔ απέδειξε για μία ακόμη φορά για ποιον ακριβώς λόγο έβαψε όλη την Ελλάδα μπλε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Και ανέδειξε ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους το ίδιο πρέπει να συμβεί και στις Ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου.
Σε αντίθεση με τον στείρο, ευκαιριακό αντιπολιτευτικό λόγο των τελευταίων μηνών, πρωτίστως ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και οι υπόλοιποι ομιλητές του Συνεδρίου, ο καθένας με το δικό του τρόπο, όλοι συνέθεσαν ένα ψηφιδωτό απόλυτα στέρεων και ξεκάθαρων επιχειρημάτων γύρω από τη συνολική σημασία που έχουν οι προσεχείς Ευρωεκλογές και, ειδικότερα, ποιο ακριβώς αντίκτυπο θα έχει η έκβασή τους για την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός ανέδειξε όλες τις μείζονες παρεμβάσεις και στρατηγικές αποφάσεις που αναβάθμισαν την Ελλάδα μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και παράλληλα θωράκισαν τη χώρα με τις διεθνείς συμφωνίες που υπεγράφησαν.
Και δεν είναι, απλώς, βαθιά πολιτική αυτή η σχέση -αν μη τι άλλο, υπό την έννοια ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση προσπαθεί, διαστρεβλώνοντας το νόημά τους, να αναγάγει τις Ευρωεκλογές περίπου σε… ψήφο εμπιστοσύνης ή δυσπιστίας για την Κυβέρνηση, αλλά είναι και απολύτως ουσιαστική. Αφορά την ίδια την Ευρώπη και το μέλλον της, που είναι απόλυτα συνυφασμένο με το μέλλον της χώρας μας.
Σε όλη την ήπειρό μας σήμερα, κατά κανόνα ακραίοι -αλλά όχι μόνο- σχηματισμοί πατούν στις όποιες αστοχίες της Ε.Ε., κυρίως από την περίοδο της Covid-19 έως σήμερα, προκειμένου να περάσουν μια αντιευρωπαϊκή ατζέντα. Ατζέντα που αν δεν οδηγεί κατευθείαν στη διάλυση, πάντως σε καμία περίπτωση δεν ενισχύει τη συνεκτικότητα και το όραμα της πραγματικής ενοποίησης. Σ’ αυτό το πλαίσιο η ρητορική που φέρνει τις Ευρωεκλογές στη θέση, περίπου, ενός ευρωπαϊκού δημοψηφίσματος διαμαρτυρίας, μπορεί να λαμβάνει διαφορετικούς τίτλους και εκφάνσεις. Κατά βάθος, όμως, εκφράζει την ίδια απλοϊκή συλλογιστική: “χτυπήστε τις κυβερνήσεις σας, για να πονέσει η Ε.Ε.”.
Είναι, ασφαλώς, ένα επιχείρημα σαθρό, μια επικίνδυνη σοφιστεία. Αλλά, ειδικά στην εποχή μας, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υποκαθιστούν πολύ συχνά κάθε άλλη μορφή ενημέρωσης, χρειάζεται προσοχή. Διότι, αυτές οι -υπαρκτές, κανείς δεν το αρνείται- αστοχίες της Ένωσης, δε μπορούν να διορθωθούν μέσω του κατακερματισμού της. Το ακριβώς αντίστροφο ισχύει! Ένα ισχυρό Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να τις διορθώσει και θεραπεύσει με δυνατότητα επιλογής κατάλληλων προσώπων και πολιτικών.
Παράλληλα η επίθεση στην Ελληνική Κυβέρνηση μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ετερογωνία του σκοπού) έχει στόχο τη μείωση του κύρους του Πρωθυπουργού. Κοντόφθαλμη και ρηχή πολιτική προσέγγιση που θα προκαλούσε μόνο την αποδυνάμωση της χώρας μας στο Ε.Κ.
«Λύσεις δεν υπάρχουν εκτός ή χωρίς Ε.Ε., αλλά μόνο σε μια καλύτερη Ε.Ε.»
Μόνο μέσω μιας διευρυμένης Ευρώπης, που, επιτέλους, θα δώσει ουσιαστικό λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις της, στους πολίτες της, μπορούν να υιοθετηθούν οι πρακτικές εκείνες που θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις μείζονες προκλήσεις των ημερών μας: τον πόλεμο στην αυλή μας, την κλιματική κρίση, τις ανισότητες Βορρά-Νότου, την αδήριτη πλέον ανάγκη για κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική, αλλά και στρατιωτική ισχύ, την εξίσου επιτακτική ανάγκη για ραγδαία βελτίωση της καθημερινότητας των Ευρωπαίων σε επίπεδο οικονομικό, ενεργειακής ασφάλειας και απρόσκοπτης πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της υγείας, της ισότητας χωρίς παρενθέσεις και αποκλεισμούς…
Είναι ανοιχτά και φλέγοντα ζητήματα όλα τα πιο πάνω -και αρκετά άλλα, ακόμη. Αλλά η λύση τους δε βρίσκεται εκτός ή χωρίς Ε.Ε. Βρίσκεται σε μια καλύτερη Ε.Ε.! Κι αυτό είναι το νόημα των προσεχών Ευρωεκλογών. Να αναδείξουν ως κυρίαρχες δυνάμεις ευρωπαϊκές, δημοκρατικές και ανοιχτόμυαλες, που θα δε θα φοβηθούν τις τομές και, οπωσδήποτε, δε θα διστάσουν να προσθέσουν ως ισότιμο μέρος στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, την κοινωνία των πολιτών: Τοπική Αυτοδιοίκηση, κοινωνικούς εταίρους, φορείς και συλλογικότητες, κ.ο.κ.
«Δεν προσφέρονται οι Ευρωεκλογές για “διαμαρτυρία” και αποχή»
Τα συμπεράσματα από τη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης είναι πολύ πρόσφατα και απολύτως ενδεικτικά του τι απαιτεί η βάση της Ε.Ε. από την κορυφή της. Απαιτεί περισσότερη δημοκρατία, αυξημένη διαφάνεια και λογοδοσία, σεβασμό στους θεσμούς. Και πάνω απ’ όλα, μεγαλύτερη ευαισθησία και ενσυναίσθηση ως προς τις πολιτικές που επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής των πολιτών, αλλά και την ποιότητα της ίδιας της Δημοκρατίας, που νοιώθει πολύ άβολα αυτή τη στιγμή εντός των κόλπων της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και της παντοδυναμίας, προσώρας, των άτυπων οργάνων της.
Με άλλα λόγια, ούτε για ψήφο “διαμαρτυρίας”, αλλά ούτε και για αποχή προσφέρονται οι προσεχείς Ευρωεκλογές, οι πρώτες που διεξάγονται χωρίς τη Μεγάλη Βρετανία στην Ε.Ε. Είναι κομβικές για το μέλλον της Ένωσης και των χωρών της.
Και, στην Ελλάδα, μόνον ένα κόμμα δείχνει να αντιλαμβάνεται και να υιοθετεί πλήρως αυτή τη λογική. Πάνω απ’ την κάλπη, λοιπόν, ζήτημα άλλης επιλογής εκτός της Νέας Δημοκρατίας, απλώς δεν υπάρχει. Όχι στα σοβαρά, τουλάχιστον.
---
