- Κύριε Δήμαρχε, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας δεχτήκατε στο γραφείο σας σήμερα για να μπορέσουμε να συζητήσουμε μερικά επίκαιρα ζητήματα ειδικά ως προς την υποψηφιότητά σας, την πολιτική σας σταδιοδρομία, τις ανάγκες του Δήμου Σάμου και όλα τα υπόλοιπα θέματα, που θα επιθυμούσατε και εσείς να θίξετε με τη σειρά σας. Ας προχωρήσουμε στην πρώτη ερώτηση: Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τη παιδική σας ηλικία και για τη σύνδεσή σας με τη Σάμο ή οποιαδήποτε άλλη περιοχή;
Όλοι οι Σαμιώτες και οι σαμιακής καταγωγής πολίτες, οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί, υπάρξει ή λειτουργήσει εκτός Σάμου, αγαπούν το νησί μας με ένα ρομαντικό τρόπο μη έχοντας βιώματα καθημερινότητας. Έχουν βιώματα Χριστουγέννων, Εορτών, πανηγύρεων, καλοκαιριού. Επίσης, έχουν και λίγη φαντασιακή προσέγγιση στα πράγματα και αυτό και την αγάπη αυξάνει, και δεν τη σκιάζει με τα προβλήματα, που έχουν ζήσει ή με κοινωνικά θέματα, που έχουν ακριβώς ανακύψει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί εμείς γαλουχηθήκαμε από τη μητέρα μου Ευδοκία Σκαπέτη, από τον παππού μου Κωνσταντίνο Σκαπέτη και από τη γιαγιά μου Θεοδώρα Νικολάου, όσο ήταν εν ζωή – γιατί χάθηκαν σε μικρή ηλικία για εμένα και την αδερφή μου Θεοδώρα – με την αγάπη για τη Σάμο, απρόσκοπτη, χωρίς σύννεφα. Βεβαίως, βοηθάει πάρα πολύ το τοπίο, το γεωγραφικό αποτύπωμα, η μεγάλη παράδοση πολιτισμού, ιστορίας, αλλά και η τοποθέτηση του περιβάλλοντος, που έχει ο τόπος μας και αυτό διευκολύνει ακριβώς μια γρήγορη αγάπη, η οποία γίνεται διαρκής και βαθιά. Θυμάμαι πάντοτε την Αγία Ζώνη Βλαμαρής. Εκεί παντρεύτηκαν οι δικοί μου προς τα τέλη της δεκαετίας του ’50. Ο Πάτερ Νικηφόρος τους πάντρεψε, μια εμβληματική και καλτ φυσιογνωμία της εκκλησίας, με όλο τον σεβασμό, ο οποίος μας γαλουχούσε εκεί το καλοκαίρι και το Πάσχα με όλα αυτά, που θέλει και πρέπει ένας νέος να μάθει. Ένας νέος που εμφορείται με πίστη για τη θρησκεία του και την πατρίδα του. Επίσης, θυμάμαι όλες τις διηγήσεις του παππού μου για τον πόλεμο και για τη κατοχή. Εξάλλου η οικογένεια είχε γυρίσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που ήταν εγκατεστημένη λίγο πριν τον πόλεμο, οδηγήθηκε σε καταστροφή, ανέκαμψε όμως ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι μια κλασική ιστορία Ελλήνων μεταναστών Σάμιων, που εγκατέλειψαν τη πάτρια γη, τη γενέθλια γη και πήγαν σε άλλα μέρη, όπως ο παππούς μου στο Μπουένος Άιρες και μετά στη Νέα Υόρκη και η γιαγιά μου Θεοδώρα Νικολάου επίσης,όπου βρέθηκαν εκεί και παντρεύτηκαν. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο, είναι οι θάλασσες. Δεν μπορεί κανείς να ξεκόψει εικόνες θάλασσας σε όλα τα μέρη και πλάτη της Σάμου από τη παιδική του, εφηβική του και νεανική του ηλικία. Εγώ προσωπικά θυμάμαι και πρόσφατα, όταν ήμουν μεγάλος, ότι κυκλοφορούσα με μια μηχανή και πήγαινα στους Βουρλιώτες όπου καθόμουν και σκάλιζα ένα βιβλίο και προσπαθούσα να γράψω, αφού έχοντας κολυμπήσει και αφού έχοντας παίξει και βόλεϊ- ήμουν 2 με 3 ώρες εκεί- και αγνάντευα. Δεν υπήρχαν μεγαλύτερες στιγμές ηρεμίας αλλά και ενόρασης, υπό την έννοια της χαμηλής αυτής προσέγγισης. Θεωρώ ευλογημένο τόπο τον τόπο μας και νιώθω υπερηφάνεια γι’ αυτόν. Θυμάμαι τις εκδρομές στο Πυθαγόρειο. Ένα καλοκαίρι του ’85 θυμάμαι μάλιστα, που είχε 38-39 βαθμούς,αλλά το κέφι ήταν αυτό που κυριαρχούσε σε όλα αυτά και η επαφή ακριβώς με έναν ιστορικό τόπο που δημιουργεί ποικίλα ερεθίσματα.
Ο Δήμαρχος Σάμου και υποψήφιος Ευρωβουλευτής κος. Μιχάλης Αγγελόπουλος μαζί με τον κο. Μάριο – Αθανάσιο Τούμπα, Αρχισυντάκτη του ΚΛ!
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη πολιτική και πως επηρέασε αυτό τη ζωή σας;
Μια καθοριστική στιγμή ήταν τότε που διαπίστωσα ότι είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι και να εξοργίζομαι από τις αποστάσεις, που έπαιρναν οι άνθρωποι της δημόσιας διοίκησης της χώρας, από τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Δηλαδή, ως νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής επιτροπής της Ελλάδας από το 1995 μέχρι το 2004 δεχόμουν συνεχώς ερωτήματα πολιτών για τις παραβιάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαίου, για τα δικαιώματα, για τα ακαδημαϊκά,τα επαγγελματικά προσόντα, για το περιβάλλον, για την ελεύθερη κυκλοφορία εργαζομένων και για τις τραπεζικές συναλλαγές. Όταν λοιπόν έβλεπα ότι μια διοίκηση υποχρέωνε ένα εφτάχρονο παιδί να κάνει ακτινογραφία στην είσοδο και πριν την απόκτηση της άδειας διαμονής, επειδή κάποιος «ανεγκέφαλος» δεν καταλάβαινε ότι υποβάλλεται συγκεκριμένη καταγγελία για κάποια πιθανή ασθένεια , επειδή ο πατέρας δεν ήταν Γάλλος αλλά προερχόμενος από το Μαρόκο, είπα πως ήταν καιρός να ασχοληθώ με τα δημόσια πράγματα. Έτσι το έπραξα. Ήμουν νομικός σύμβουλος τόσα χρόνια και είχα μια διαδρομή επαγγελματική. Αν κάποιοι άνθρωποι έχουν μια εμπειρία,ανεξάρτητα από την επιτυχία που θα είχαν αν δεν ασχοληθούν αυτοί, τότε ποιος θα ασχοληθεί; Και έτσι αποφάσισα να μπω στο έργο της ενεργούς πολιτικής, γιατί αυτό ήταν η γραμμή επικοινωνίας του πολίτη για τα εκλογικά δικαιώματα στις ευρωεκλογές του ’99, που μου τις είχαν εμπιστευθεί ως Νέα Δημοκρατία και είχα απαντήσει σε πάνω από 3.500 αιτήματα θετικά υπέρ των πολιτών, που ψηφίζουν, τι κάνουν , τι σημαίνει το κοινοβούλιο και το τι πρέπει και τι όχι. Μετά λοιπόν μπήκα στον πολιτικό στίβο και μπορώ να πω ότι δεν το έχω μετανιώσει, αλλά και το έχω μετανιώσει.Μου στέρησε πολλά πράγματα, αλλά μου έδωσε άλλες ευκαιρίες. Μου δημιούργησε μια υποχρέωση εκφοράς συγκροτημένου λόγου, που πρέπει να βασίζεται στη γνώση.
- Με βάση την εμπειρία σας πιστεύετε πως η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο κινητήριος τροχός της πολιτικής ενός κράτους και γιατί;
Είναι προφανές πως όλος ο Ευρωπαϊκός διάλογος μετατοπίζεται προς τη τοπική αυτοδιοίκηση. Οι χρεοκοπίες κεντρικών πολιτικών εκλογών αλλά και η πτώση των επικεφαλής των κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη των παραδοσιακών κομμάτων, έχει φέρει αναστάτωση, κοινωνική ασυνέχεια, προβληματισμό και ρωγμές στον κοινωνικό ιστό. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι εκεί. Όλες οι χώρες ανεξάρτητα ποιο επίπεδο πραγματικής αυτοδιοίκησης έχουν, αποτελούν τον φραγμό σε οποιαδήποτε περαιτέρω μείωση δικαιωμάτων, μη ανάδειξης κοινωνικών προβλημάτων,που υπάρχουν αλλά και διαφάνειας. Παρόλο που υποστηρίζεται μερικές φορές ότι οι αυτοδιοικητικές δομές είναι αδιαφανείς, σήμερα έχουμε ένα καθεστώς συγκεκριμένο, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουμε 11 αρχές που ελέγχουν του δήμους, με τέσσερις στη Γαλλία και με πέντε στην Μεγάλη Βρετανία. Έχω να πω πως η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί τον θεμέλιο λίθο και όχι τον Κήρυκος Λίθο της προσπάθειας για μια νέα Ευρώπη. Η πρόταση θα βγει και θα συνεισφερθεί γνώσις αυτού από τους 200.000 δήμους περιφερειακής κοινότητας που είναι στο συμβούλιο της Ευρώπης και από τις αντίστοιχες 150.000 που υπάρχουν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το Brexit οφείλεται στην απουσία του διαλόγου με τις τοπικές κοινωνίες. Άρα έχουμε μια σαφή μεταφορά της σκέψης, της γνώσης, της αρμοδιότητας αλλά και της πολιτικής παρεμβατικότητας στο θέμα της αποδόμησης της νέας Ευρώπης. Αυτό είναι το κύριο που έχω να σας πω και πιστεύω πως η μεγαλύτερη τιμή, που μπορεί να απολαύσει ένας άνθρωπος –αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτό το ρήμα- είναι να είναι πρώτος δημότης στον τόπο του ειδικότερα δε αν έχει ζήσει πολύ καιρό εκτός από αυτόν. Αλλά ανεξάρτητα με αυτό, οι 365 δήμαρχοι επιτελούν έργο υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες σήμερα στην Ελλάδα.
- Μιας και αναφέρατε το Brexit πως βλέπετε εσείς το κύμα «Ευρωσκεπτικισμού»;
Η βασική μου αρχή αν μπορώ να τη πω αρχή ή τοποθέτηση είναι ότι δεν πολεμάμε τα άκρα αλλά πολεμάμε τα αίτια που δημιουργούν τα άκρα. Πολεμούμε τις αιτίες, δηλαδή, που φέρνουν περιθωριοποίηση, όπως η ανεργία, η έλλειψη κοινωνικής μέριμνας, η απώλεια παραδοσιακών στοιχειών της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας,που είναι το δίκτυο κοινής προστασίας τώρα αρχίζει να αναθεωρείται το μοντέλο ώστε να πάμε σε καλύτερα δίκτυα κοινής προστασίας. Ο σκληρός μονεταρισμός δηλαδή το “μένω στα νούμερα και θυσιάζωστα νούμερα ανθρώπους” είναι προφανές ότι δημιουργεί τεράστια κοινωνικά ρήγματα. Η κυριαρχία της Γερμανίας σε όλα τα επίπεδα και το μονοδιάστατο της εξουσίας της, φέρνει και απώλεια παραδοσιακών φθοροποιούντων δυνάμεων. Όταν ποδηγετείται η Ιταλία ή όταν προσπαθούν να της επιβάλλουν κανόνες, που είναι τέτοια οικονομική δύναμη, αλλά είναι μια χώρα «ιδρύτρια», γιατί πέρα από τα κενά τα οικονομικά, τους ισολογισμούς, το δημόσιο χρέος, το δημόσιο έλλειμμα, δημιουργείται ένα κενό. Έρχεται και η Γαλλία, που προσπαθεί να γαντζωθεί και να προσδιορίσει τη θέση της με τις τελευταίες πρωτοβουλίες του προέδρου Μακρόν αλλά και αυτό δεν αρκεί. Δηλαδή, μια δύναμη δεν μπορεί να κυριαρχεί επί 27 άλλων κρατών. Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Αυτό είναι και το θέμα μιας ανακόλουθης Ευρώπης χωρίς ισορροπία. Νομίζω ότι η παράταση που δόθηκε στο Brexit ή που θα ζητηθεί επισήμως μέχρι τέλος Ιουνίου, πάλι πρόβλημα θα δημιουργήσει. Αποτελεί μια τελευταία ευκαιρία για την Αγγλία, η οποία είναι θύμα του κοινοβουλευτισμού της, είναι θύμα της πεποίθησής της ότι δεν μπορεί να αλλάξει μια απόφαση και ακόμα κι αν αλλάξει, ποια διχοτόμηση κοινωνίας θα έχουμε και σε τι ποσοστό από την άλλη πλευρά; Ότι είναι μια αυτοκτονική απόφαση που βασίστηκε στην έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών και στην έλλειψη συμμετοχής της αυτοδιοίκησης είναι γεγονός. Δεν μπορεί μια ολόκληρη Αγγλία με την μεγάλη παράδοση από τη λαμπρή απομόνωση, όπως ελέγετο τότε, μέχρι τη δήλωση του πολιτικού «ογκολίθου» του λόρδου Σόλσμπερι, πως «δεν έχουμε ούτε αιώνιους εχθρούς, ούτε αιώνιους φίλους. Έχουμε αιώνια συμφέροντα», να καταλήγει σε μια άτακτη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Μην ξεχνάμε την προσφορά της Βρετανίας σε πολέμους, την προσφορά της στην άμυνα, όποια κι αν είναι αυτή αλλά και τη τεράστια εμπορική της δυνατότητα.
- Θα προχωρήσουμε τώρα σε ερωτήσεις, που αφορούν τα επαγγελματικά σας. Σαν μαχόμενος δικηγόρος επί σειρά πολλών ετών, τι συμβουλές θα δίνατε σε έναν υποψήφιο δικηγόρο; Επίσης, βλέπουμε ότι ως επί το πλείστον δικηγόροι διεκδικούν και κατέχουν δημόσια αξιώματα. Πού οφείλεται αυτό;
Η επαφή με τον κόσμο δημιουργεί μια εμπειρία. Η επαφή με τον υποψήφιο πελάτη δημιουργεί και επιβάλλει μια ικανότητα. Η προσπάθεια επαγγελματικού προσανατολισμού, άρα και αυτοτελούς επαγγελματικού βίου, που περνάει από την εξασφάλιση αμοιβών, εξόδων αλλά και παρουσίας, είναι η πολύτιμη παρουσία για τον οποιονδήποτε. Αυτά αξιοποιεί και ένας δικηγόρος, ο οποίος και μπορεί πραγματικά να δημιουργήσει πολλά, να προσφέρει και στην κοινωνία και στην οικογένειά του, ωφελήματα κάθε επιπέδου πέρα από την οικία του και την ατομική του πορεία. Επίσης, πιστεύω ότι τα σχήματα δικηγορίας πλέον, πρέπει να είναι σύνθετα, πολυσυλλεκτικά, οι άνθρωποι να συνεργάζονται μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα και βεβαίως να δημιουργείται μια αίσθηση συλλογικότητας, συμπόρευσης και συναντίληψης, ούτως ώστε θέματα σημαντικά να βρίσκουν το δρόμο τους. Δε μπορεί, δηλαδή, ένας δικηγόρος, που ζει στην περιφέρεια να γνωρίζει διεθνή ανταγωνισμό και να μπορεί να δικάσει μια απόφαση στο Λουξεμβούργο. Θα βρει όμως την εμπειρία εκείνη, που του χρειάζεται στο δρόμο, τη σχέση, τη συνεργασία, ώστε να μπορεί να μάθει σιγά σιγά και να μπορέσει τελικά να πάει στο Λουξεμβούργο στο δικαστήριο των ευρωπαϊκών κοινοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δε μπορεί κανείς να ξέρει Δίκαιο Μεταφορών και Δίκαιο Περιβάλλοντος, γιατί ό τι και να ξέρει θέλω να πω ότι περιορίζεται. Όσο πιο πολύ επιβάλλουμε στους εαυτούς μας την εξειδίκευση τόσο λιγότερη ανασφάλεια έχουμε. Εκφράζω διαφορετική άποψη απ’ αυτόν που λέει «εγώ τα κάνω όλα». Πάντα πρέπει να τα κάνουμε όλα και να μαθαίνουμε σε πρώτη φάση για όλα. Δεν μπορούμε όμως να πούμε «εγώ ξέρεις κάτι, θα είμαι δικηγόρος σήμερα, 25 χρονών και μέχρι τα 55, 60, 65 να ασχολούμαι με όλα. Πρέπει να έχω μία ικανότητα και να εκπροσωπήσω την τοπική μου κοινωνία. Όχι τώρα, αλλά συν τω χρόνω».
Ο Δήμαρχος Σάμου και υποψήφιος Ευρωβουλευτής κος. Μιχάλης Αγγελόπουλος μαζί με τον κο. Μάριο – Αθανάσιο Τούμπα, Αρχισυντάκτη του ΚΛ και τον κο. Δημήτρη Σκαφτούρο, Συντάκτη!
- Και ποιον θεωρείτε ότι από τους τομείς του Δικαίου είναι αυτός, ο οποίος σας εκπροσωπεί καλύτερα και τον «αγαπάτε»; Ας μου επιτραπεί ο όρος.
Καταρχάς νομίζω ότι πρέπει κανείς να διακρίνει αν έχει κάποιο ταλέντο και πού έχει ταλέντο. Όταν έχεις κάποιο ταλέντο ή κάποια κλίση, τότε σε εκπροσωπεί αυτό, που έχεις κλίση. Εγώ πάντα είχα κλίση στις διαπραγματεύσεις. Ήξερα να διαπραγματεύομαι με υπομονή, με ψυχραιμία. Μάθαινα σιγά σιγά και από τη δική μου εμπειρία. Αυτό με βοήθησε να μπορώ να εκφράζω τον μέσο όρο των πολιτών, που έρχονταν στο γραφείο, των πελατών, χωρίς να τους λέω ψέματα. Δίχως να λέω ψέματα, υπό ποια έννοια: «να το δούμε και αυτό, μπορεί να γίνει το άλλο». Αυτό σου στοιχίζει στην αρχή, αλλά μετά σταθεροποιείται μια αντίληψη για τον επισκέπτη, φίλο, πελάτη, ειλικρίνειας και συγκεκριμένης σχέσης. Επίσης, ζώντας τα «ευρωπαϊκά» (ζητήματα) κατάλαβα ότι για να γνωμοδοτείς σωστά για ένα θέμα και να μην επιβάλλεις στον πελάτη σου την εξάντληση των ένδικων μέσων, γιατί τον οδηγείς σε πτώχευση ή σε οικονομική ανεπάρκεια, αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δηλαδή, όντας στη Δημόσια Διοίκηση, και ως περιφερειάρχης και ως Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών και ως Δήμαρχος τώρα, μπορώ πλέον να συμβουλεύω ανθρώπους να αποφεύγουν το χειρότερο, σε βάρος πολλές φορές της οικονομικής επάρκειας, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι πώς θα έχεις μια ισορροπία κοινωνική, πού θα σε βρει μέσα στα πράγματα και όχι έξω από αυτά.
- Σε επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως παρατηρούμε κατά καιρούς την πλήρωση καίριων θέσεων από μη αιρετούς. Πώς σχολιάζετε το φαινόμενο αυτό εσείς;
Νομίζω πάντα ότι υπάρχει ένα χρυσό μέτρο, συνδυασμός αιρετών και μη αιρετών. Είναι άνθρωποι που δε μπορούν να έχουν προσβασιμότητα στην εκλογή, γιατί είναι άλλοι χαρακτήρες, δε θα αναπτυχθούν, διότι έχουν από αγοραφοβία μέχρι δικαίωμα να απομονώνουν τη σκέψη τους και την ύπαρξή τους για αυτά. Άρα, ο συνδυασμός πρέπει να είναι αναλογικός με τον τόπο, αναλογικός με τις ειδικότητες, αναλογικός με τα πράγματα. Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε έναν άνθρωπο να εγκατασταθεί σε ένα γραφείο στις Βρυξέλλες, που δεν έχει ιδέα και να τον υποχρεώνουμε να είναι μέσα σε αυτό και μετά να βγαίνει και να μην έχει πού να πάει. Και δε μπορούμε έναν αιρετό, που έχει αίσθηση μιας κοινωνικής ανάγκης να του πούμε «Ξέρεις κάτι; Εσύ πρέπει τώρα να γράψεις τα πάντα μόνος σου και να κάνεις αιτιολογική έκθεση, διάταξη νόμου χωρίς να ξέρεις». Γι’ αυτό χρειάζεται μια σύνθεση.
- Κύριε Δήμαρχε, πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης σας ανακοίνωσε ως υποψήφιο Ευρωβουλευτή. Τέσσερα χρόνια στη Σάμο –πέντε- ζήσατε το μεταναστευτικό εκ του σύνεγγυς και δια ζώσης στο μεγαλύτερό του βαθμό. Φρονείτε ότι η εμπειρία σας αυτή μπορεί να αποτελέσει εφόδιο ως Ευρωβουλευτή;
Νομίζω ότι ένας από τους λόγους επιλογής ήταν αυτός. Δηλαδή, να επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Πρόεδρος της «Νέας Δημοκρατίας», άνθρωπο, στέλεχος αυτοδιοικητικού, που θα έχει ζήσει το πρόβλημα κάθε μέρα, θα μπορεί να εκφέρει γνώμη υπεύθυνη, να προτείνει λύσεις από την αλλαγή της Συνθήκης του Δουβλίνου μέχρι το ρόλο και την αρμοδιότητα της Frontex και της ακτοφυλακής, την εξειδίκευση της κοινής δουλειάς Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας, την διαπραγμάτευση, όσον αφορά τα παιδιά τα ασυνόδευτα, την τακτοποίηση της «προσφερότητας» των hotspots υπό την έννοια ότι τα νησιά δεν μπορούν να είναι βεβαρυμμένα αλλά και την υποβολή συγκεκριμένων προτάσεων ασφάλειας συνόρων, που θα εκφράζουν βεβαίως την κεντρική πολιτική γραμμή. Αλλά δε θα δημιουργεί από αυτόν τον λόγο απόσταση από αυτά τα πράγματα, που πρέπει να γίνουν. Δεν μπορεί, επίσης, ο επιλεγόμενος υποψήφιος να αγνοεί ότι κάποιες χώρες κρύβονται πίσω από το μεταναστευτικό πρόβλημα και το προσφυγικό ζήτημα απλά μέσω χρημάτων. Όλα αυτά χρειάζονται ανθρώπους έμπειρους και ευτυχώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόταση, που υπέβαλε, το έλαβε υπόψιν του. Και λέω ευτυχώς, γιατί πράγματι οι επιλογές πρέπει να γίνονται, και θα το έλεγα αν δεν ήμουν υποψήφιος, με βάση τη γνώση, την κοινωνική αναγνώριση, το πέρασμα και την εμπειρία στις κρισιμότερες για την Ευρώπη εκλογές όλων των εποχών.
- Λαμβάνοντας υπόψιν αντικειμενικές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα την οικονομική καχεξία του κράτους, τον τεράστιο όγκο του προβλήματος, κλπ., φρονείτε ότι το μεταναστευτικό ως πρόβλημα γενικά έχει αντιμετωπιστεί επαρκώς μέχρι στιγμής και αποτελεσματικά;
Η πλήρης ανεπάρκεια είναι πασίδηλη. Θεωρώ την ερώτησή σας μερικώς ρητορική. Η αδυναμία να προσεγγίσει η Ελλάδα στο εθνικό επίπεδο λύσεις πραγματικές είναι χαρακτηριστική. Μόνο να πω δύο πράγματα, γιατί το πρόβλημα είναι περιφερειακό, τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό, οικουμενικό -δε λέμε ότι είναι μόνο εθνικό- είναι τα εξής: Έβρος: Αν κάποιος μπει στον Έβρο σήμερα και διεκδικεί προσφυγικό προφίλ, πότε θα πάρει ημερομηνία συνέντευξης; Το 2021 το Μάρτη. Στη Σάμο πότε θα πάρει ημερομηνία; Νοέμβριο του 2019. Και ζήτημα είναι πλέον. Το έχω ελέγξει πριν δέκα μέρες αυτό. Και δε θα πρέπει να κάνει 7-8 χρόνια διαδικασία αν κάνει και εκ της ακυρώσεως και αν έχει και Συμβούλιο της Επικρατείας. Τέλος το σύστημα, κατέρρευσε. Δε μπορεί η Σουηδία να έχει δεχτεί 60.000 παιδιά ασυνόδευτα και η Ελλάδα να μη μπορεί να διαχειριστεί 2.700. Χρεωκοπία. Θα το κάνει με Δυτικό τομέα; Θα πάει στο Ίδρυμα Νιάρχος; Θα πάει κάπου; Αλλά δε μπορεί να τα έχει. Και τώρα προσανατολίζεται, να πάει σε διαμερίσματα και σπίτια εκ νέου. Μιλάμε για χρεωκοπία. Πρώτα, λοιπόν, τακτοποιείς τα εθνικά σου θέματα ως προδιαχείριση, αξιοποιείς πλήρως τους πόρους –χαρακτηριστικά να σας πω ότι στο Ταμείο Μετανάστευσης το ποσοστό προωθητικότητος είναι δεν είναι 45%. Στο Ταμείο των εκτάκτων αναγκών, που έχει λιγότερη λογοδοσία και διαφάνεια, όχι ότι δεν έχει απλά είναι λιγότερη, έχει πιο απλές διαδικασίες, 110%- και βεβαίως οι Δήμοι όλης της χώρας από τα 850 εκατομμύρια από τα 900 δις που διαθέτει, το λέω γιατί κάθε μέρα το ποσό διευκρινίζεται, γιατί δεν είναι ποτέ ακριβές, οι Δήμοι όλης της χώρας έχουν εισπράξει 4,9. Αυτό είναι σωστό; Είναι λειτουργικό; Προσφέρει κάτι; Εγώ αναρωτιέμαι πραγματικά. Πέρα από τα χρήματα, που ευτυχώς και σοβαρά έχουν πάει στην αστυνομία, στο λιμενικό και στις υπηρεσίες, λοιπόν, αυτή η κατάσταση δημιουργεί έλλειψη διαπραγματευτικής ικανότητας της χώρας στα διεθνή και που βεβαίως εκεί πρέπει να έχεις πολιτική. Δε μπορούμε να έχουμε Ουγγαρία, Πολωνία να κρύβονται και να λένε ότι «μέσω των χρημάτων εμείς θα καλύψουμε το πρόβλημα».
- Αναφέρατε ότι ένα από τα κριτήρια επιλογής σας ως υποψηφίου Ευρωβουλευτή ήταν η γνώση σας για το μεταναστευτικό. Τον Φεβρουάριο του 2016 εκλεχτήκατε –και νομίζω είναι πρώτη φορά που Δήμαρχος της Ελλάδας εκλέγεται Αντιπρόεδρος του Κογκρέσου τοπικών και περιφερειακών αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αποτέλεσε και αυτό σε συνδυασμό με την όση ευρωπαϊκή εμπειρία έχετε κι ακόμα ένα κριτήριο επιλογής σας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ακόμα ένα χαρακτηριστικό, που σας ξεχωρίζει από το σύνολο των συνυποψηφίων σας;
Κοιτάξτε, δε θα πω ξεχωρίζει. Είναι σαφές ότι ελήφθη υπόψιν η ευρωπαϊκή εμπειρία. Το γεγονός ότι ένας Έλληνας Δήμαρχος από ένα μικρό νησί σε πληθυσμό, αλλά μεγάλο σε ιστορία μέσα σε 648 αιρετούς, που εκπροσωπούν 200.000 Δήμους σε όλες τις περιφέρειες της Ευρώπης εξελέγη και επανεξελέγη, που είναι πιο δύσκολο τη δεύτερη φορά, προφανώς βάρυνε σε βαθμό, ίσως καθοριστικό στην πρόταση του Προέδρου μαζί βεβαίως με την νησιωτικότητα, που πρέπει να προσεχθεί και να υποστηριχτεί σε όλα τα επίπεδα.
Ο Δήμαρχος Σάμου και υποψήφιος Ευρωβουλευτής κος. Μιχάλης Αγγελόπουλος μαζί με τον κο. Μάριο – Αθανάσιο Τούμπα, Αρχισυντάκτη του ΚΛ και τον κο. Δημήτρη Σκαφτούρο, Συντάκτη!
- Επιτρέψτε μού μία ερώτηση, ολίγον τι γενικόλογη, αλλά την ρωτάμε σε άτομα, που έχουν μια εμπειρία, ας πούμε. Η κατάσταση στην Ελλάδα γενικά και κυρίως η οικονομική κατάσταση με όλα τα προβλήματα, εσείς κατά τη δική σας εκτίμηση φρονείτε ότι τα επόμενα χρόνια μπορεί να βελτιωθεί;
Κοιτάξτε, ο Winston Churchill είχε πει: «Τα έθνη δεν πεθαίνουν, αυτοκτονούν». Αρνούμαι να δεχτώ ότι θα αυτοκτονήσουμε. Θα προχωρήσουμε μαζί, με διαφορετικές ηλικίες, με διαφορετικά βιώματα και ακούσματα ο καθένας, όμως οφείλουμε να ανατάξουμε τη χώρα μας. Θα ανατάξουμε τις οικογένειές μας εκεί που χρειάζεται, τις τοπικές μας κοινωνίες, τις ευρύτερες συνθέσεις πολιτών, τις δομές Δημόσιας Διοίκησης, τα κτίριά μας, ό τι διαθέτουμε, πολιτισμό, παιδεία, αγροτική παραγωγή, υπηρεσίες τουρισμού, υπηρεσίες προς τρίτους και μεγάλα έργα και μικρά έργα. Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Η ερώτηση απορρίπτεται ως μια επιλογή ερώτησης, που θέλει απάντηση. Την απορρίπτω υπό την έννοια όχι ότι δεν την δέχομαι, αλλά οφείλουμε να προχωρήσουμε. Θα πάμε καλά. Οι κυβερνήσεις δε, που συγκροτούνται από κόμματα εξουσίας, οφείλουν να έχουν λύσεις. Και θα είμαι το ίδιο κριτικός, όσο είμαι και σήμερα, από τη νέα κυβέρνηση ως ένας άνθρωπος απλός, που λειτουργεί μέσα στα δημόσια πράγματα και που ξέρει ότι το δημόσιο καθήκον δεν είναι απαραίτητο να σε συνοδεύει διαρκώς. Εγώ αμφιταλαντεύτηκα πάρα πολύ για το αν πρέπει να είμαι υποψήφιος Ευρωβουλευτής και να μπω σε έναν στίβο, μαραθώνα ωκεανού. Το κάνω για τον τόπο, το κάνω για την ανάθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης, το κάνω επειδή πιστεύω ότι πρέπει να ακούγονται φωνές τέτοιου τύπου εφόσον η συγκυρία τους επιτρέπει να το κάνουν, όλα τα άλλα, λοιπόν, είναι απλώς επακόλουθα της συγκυρίας, ή προαπαιτούμενης συγκυρίας. Δεν μπορούμε να τα αφήσουμε έτσι και να καθίσουμε στην καρέκλα μας προστατευόμενοι από το «χ» καθήκον, που θα μας κάνει να ορίζουμε 10 πράγματα και να χάνουμε 100.
- Θα μου επιτρέψετε μόνο μια ερωτησούλα μικρή. Από τους συνυποψηφίους σας στο Ευρωψηφοδέλτιο της «Νέας Δημοκρατίας», με ποιους γνωρίζεστε προσωπικά;
Γνωρίζομαι με αρκετούς από αυτούς. Πιστεύω ότι οι ήδη εκλεγμένοι είναι διακριτές προσωπικότητες, ότι οι επιλογές, που έχουν γίνει, είναι επιλογές στρατηγικών στόχων αλλά και δυνατότητας σύνθεσης γεωγραφικών προσδιορισμών, κοινωνικών επιλογών και επιστημονικών προσόντων και αντιστοίχων στοιχείων. Το Ευρωψηφοδέλτιο έχει ακόμα 8 θέσεις κενές. Νομίζω ότι η επιλογή του επικεφαλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη είναι μια επιλογή συντονισμού της σταυροδοσίας, δηλαδή, της υποστήριξης της «Νέας Δημοκρατίας» στην πρόταση αυτή. Το λέω γιατί πάντοτε χρειάζονται οι έμπειροι σ αυτά. Εγώ δεν είμαι τόσο έμπειρος, αλλά λέω ότι όλα αυτά είναι απαραίτητα στοιχεία ενός παζλ, που πρέπει ο αρχηγός, αποκλειστική αρμοδιότητά του οποίου είναι η συγκρότηση του ψηφοδελτίου, να έχει υπόψιν του και να έχει εμβαθύνει για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες και κυρίως στον μεγάλο στόχο: Ποια Ευρώπη θέλουμε; Ποια Ευρώπη ζητάμε; Στο βιβλίο, που έχω φτιάξει και που θα εκδοθεί εντός 15 ημερών, με τίτλο «Για μια Ευρώπη πιο κοντά στην Ελλάδα και μια Ελλάδα πιο κοντά στην Ευρώπη», και σας κάνω προπομπούς κοινωνούς της προσπάθειας αυτής, επιλαμβάνομαι και το χάρτη της τοπικής δημοκρατίας, που συγκροτείται από άρθρα, που έχουν υπογράψει ως σύνολο 47 κράτη-μέλη, 47 κράτη από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Προσκαλώ μέσα από αυτό το βιβλίο, που είναι μια σύνθεση πραγμάτων, τους πολίτες να επιλέξουν ένα από τα τρία βασικά άρθρα και να διαπιστώσουν με την παρατήρησή τους και με τη γνώση τους και το ενδιαφέρον τους, πόσο και σε ποιο βαθμό και ποια από αυτά εφαρμόζονται στους τόπους, στην πόλη, στο χωριό, στο νομό, στην περιφέρεια, στο κράτος και στην Ευρώπη.
- Εξαιρετικά. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ εγώ. Να είστε καλά.
*Τη συνέντευξη επιμελήθηκαν ο Αρχισυντάκτης και Γενικός Υποδιευθυντής του Κήρυκος Λίθου, κος. Μάριος – Αθανάσιος Τούμπας και ο Συντάκτης κος. Δημήτριος Σκαφτούρος.
