Το Μάιο του 2014, στις δημοτικές εκλογές που έγιναν στον, ενοποιημένο, Καλλικρατικό Δήμο Σάμου, οι συμπολίτες μου, μου έκαναν την τιμή να με αναδείξουν Δήμαρχο του ακριτικού νησιού -στο κοντινότερο σημείο, απέχει μόλις 1250 μέτρα από την Τουρκία. Θέλησα και επιδίωξα αυτή την εκλογή, επειδή ο τόπος καταγωγής μου και λίκνο των ωραιότερων μου παιδικών αναμνήσεων, είναι πραγματικά πανέμορφος, με ξεχωριστή και πλούσια ιστορία και πολιτιστική παράδοση τριών χιλιετιών, αλλά και περίφημα από την αρχαιότητα ήδη τοπικά προϊόντα -κυρίως το ξακουστό κρασί της, που αναφέρεται ήδη στα ομηρικά έπη και η ζήτησή του ήταν τέτοια ώστε οδήγησε έως και στο σχεδιασμό και τη ναυπήγηση ενός πρωτοποριακού εμπορικού πλοίου, της “Σάμαινας”, που ήταν κατάλληλη για να το μεταφέρει σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Συγχρόνως, όμως, ήταν και ένας τόπος στο οποίο πάρα πολλά πράγματα έπρεπε να γίνουν προκειμένου αυτά τα εγγενή πλεονεκτήματά της, σε συνδυασμό με τη φήμη της ως νησιού του Πυθαγόρα, του Αρίσταρχου, του Επίκουρου και του Ευπαλίνου, να μπορέσουν να αξιοποιηθούν ουσιαστικά, με μια ολιστική προσέγγιση, ώστε να της δώσουν τη θέση που της αξίζει, ως αποθετηρίου πολιτισμού και τουριστικού προορισμού υψηλού επιπέδου.
Η δουλειά για να επιτευχθούν τα πιο πάνω ξεκίνησε άμεσα, παρά τις δεκάδες εκκρεμότητες πολλών ετών που κληρονόμησε η δημοτική αρχή το 2014. Και απέδωσε πάρα πολλά, αν και οι πόροι ήταν και παραμένουν περιορισμένοι και παρότι το νησί βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού / μεταναστευτικού ζητήματος από το καλοκαίρι του 2015.
Ήταν ένας αγώνας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, όμως, η Σάμος κατάφερε και όχι μόνον έμεινε όρθια, παρά τα μεγάλα και αδιανόητα λάθη της κυβέρνησης στο προσφυγικό/μεταναστευτικό και τα “χαράτσια” στον τουρισμό, αλλά πήγε και μπροστά! Η πενταετία που πέρασε αφήνει στη Σάμο όχι μόνο έργα πνοής, αλλά και μια πολύ ισχυροποιημένη θέση στην τουριστική αγορά, καθώς και ένα εξαιρετικά αναβαθμισμένο πολιτιστικό προϊόν που την κατατάσσει μεταξύ των πρωτοπόρων σ’ αυτόν τον τομέα περιοχών της χώρας μας.
